Pada tahun 2010, Itaru Sasaki, seorang pereka taman dari Ōtsuchi, mengetahui bahawa sepupunya telah menghidap kanser terminal dengan baki tiga bulan sahaja untuk hidup. [1] Selepas kematian sepupunya, Sasaki membangunkan sebuah pondok telefon lama di tamannya pada Disember 2010, untuk terus berasa berhubung dengannya dengan "bercakap" dengannya melalui telefon.[1][2] Menurut Sasaki, telefon angin itu tidak direka dengan sebarang konotasi agama tertentu, sebaliknya pembangunan pondok telefon itu adalah sebagai cara untuk merenung kehilangannya. Dalam sebuah temu bual, dia menyatakan: "Oleh kerana fikiran saya tidak dapat disampaikan melalui talian telefon biasa, saya mahu ia dibawa oleh angin." [3]

Telefon angin ialah pondok telefon berpanil kaca berwarna putih yang mengandungi telefon dail putar hitam yang terputus di atas rak logam. [1][3] Terdapat sebuah buku nota diletakkan di sebelah telefon untuk mesej ingatan.[2] Gerai itu terletak di atas bukit yang menghadap ke Ōtsuchi. [4]